Anneler günün kutlu olsun çocuk
Uzun zaman oldu, buraya yazmayalı ve aslında kendimle de kalmayalı.. Bugün de yazmak zor ama işte boşladığım bi çok şeye hala vakit ayıramazken, bari dedim, bari buna...
Hayat pek garip ve bir o kadar da şerefsiz.. Artislik yapıp, bencillik hakkımı kullanıp veya kuru tuzuma güvenip bu güne kadar reddettiğim veya inanmadığımı iddia ettiğim herşey başımda.. Bunlardan buraya yazabileceklerim sınırlı. Kayıtlara geçsin, devlet baba bu arşivi bana lütfettiğince hatırlıyım diye yazıyorum sadece. İlerde kendime kızmak veya aferin lan kurtardın g.tünü diyebilmek için işte. Ne olucağını ilerde görücem.
Bu aralar sadece çalışıyorum. Geliyorum uyuyorum, kalkıp işe gidiyorum, gelip uyuyakalıp tekrar işe gidiyorum. Ve bunların hepsini bişey için yapıyorum. Ama ne?
Kendimi bu düzenden değişmeden kurtaramazsam sonunda histeri ve yokluk krizleri bünyeme işliycek, huzursuz, homurtulu ve büyük ihtimalle fıtık ameliyatına girmek üzere olan biri olucam. Yanında bir iki acı tatlı anımda olur belki, mesela birinin üstüne 16 dolu bardak devirmek gibi. Ne kadar komik.
Artık dostları da göremez oldum, şarap param var ama işte evde uyuyakalıyorum. Geçenlerde birisiyle sohbet ettik de uzun uzun. Bu kadar anlaşılmak, bu kadar anlaşmak.. İnsan iyi vakit geçirirken acı çeker mi? Thewicked'e selam olsun.
Teknolojinin eline sağlık arada uzun uzun konuşuyoruz da bazen dostlarla ama selam oza'nın ton balıklı makarnası olmadan mesela.
Kayda geçmesi gereken güneşli günlerim de vardı çok ama bugün klavye onlara pek uğramadı.
Neyse işte ya... Yeri gelmiş ve çoktan geçmişken tüm bakkala yollanan çocukların anneler gününü de kutluyorum. Anneliğin sunduğu statüden payını alıp istemeden bakkala gidenler bu kutlamanın yüzde yirmisini hakederler.
Hepinize para üstüyle alınmış şeker mutluluğunda öpücükler...
Not; Life is good though.
Hayat pek garip ve bir o kadar da şerefsiz.. Artislik yapıp, bencillik hakkımı kullanıp veya kuru tuzuma güvenip bu güne kadar reddettiğim veya inanmadığımı iddia ettiğim herşey başımda.. Bunlardan buraya yazabileceklerim sınırlı. Kayıtlara geçsin, devlet baba bu arşivi bana lütfettiğince hatırlıyım diye yazıyorum sadece. İlerde kendime kızmak veya aferin lan kurtardın g.tünü diyebilmek için işte. Ne olucağını ilerde görücem.
Bu aralar sadece çalışıyorum. Geliyorum uyuyorum, kalkıp işe gidiyorum, gelip uyuyakalıp tekrar işe gidiyorum. Ve bunların hepsini bişey için yapıyorum. Ama ne?
Kendimi bu düzenden değişmeden kurtaramazsam sonunda histeri ve yokluk krizleri bünyeme işliycek, huzursuz, homurtulu ve büyük ihtimalle fıtık ameliyatına girmek üzere olan biri olucam. Yanında bir iki acı tatlı anımda olur belki, mesela birinin üstüne 16 dolu bardak devirmek gibi. Ne kadar komik.
Artık dostları da göremez oldum, şarap param var ama işte evde uyuyakalıyorum. Geçenlerde birisiyle sohbet ettik de uzun uzun. Bu kadar anlaşılmak, bu kadar anlaşmak.. İnsan iyi vakit geçirirken acı çeker mi? Thewicked'e selam olsun.
Teknolojinin eline sağlık arada uzun uzun konuşuyoruz da bazen dostlarla ama selam oza'nın ton balıklı makarnası olmadan mesela.
Kayda geçmesi gereken güneşli günlerim de vardı çok ama bugün klavye onlara pek uğramadı.
Neyse işte ya... Yeri gelmiş ve çoktan geçmişken tüm bakkala yollanan çocukların anneler gününü de kutluyorum. Anneliğin sunduğu statüden payını alıp istemeden bakkala gidenler bu kutlamanın yüzde yirmisini hakederler.
Hepinize para üstüyle alınmış şeker mutluluğunda öpücükler...
Not; Life is good though.
"...şarap param var ama işte evde uyuyakalıyorum." sefillik ve sohbete özlem ve de köpek öldürenlere...
YanıtlaSilben yaparım sana makarna kuzum yine, yeter ki gel sen ya da gelebileyim, muah :)