Kanada'dan selamlar
 | |
|
Yıllar önce dünyayı görmek, keşfetmek üzere açtığım bu blogda bugün sana mektup yazıyorum. Bence seninle aldığım bu yol ve birlikte atıldığımız maceralar da dünyayı keşfetmeye ve hayata dair. Dünya sakini olarak başlattığım blog'umda Atlas'ın annesi olarak devam ediyorum ki olaya bu gözle bakmak bana cesaret de veriyor.
Bugünlerde sen 5.5 yaşına yakınsın ve senin deyiminle 5 yaşının 2. quarter'ını bitirmek üzeresin. Kanada'ya taşınalı 1.5 yıl olmak üzere ve bu taşınma kararında senin hiç söz hakkın olamadı ancak maalesef bir aile için olabilecek en iyi çözümün daha gelişmiş bir ülke olduğu bir dönemde ve bunu herkesin ve herkesin denediği bir süreçte babanla ben uzun vadede en iyi olabileceğini düşündüğümüz Kanada'da karar kıldık ve tabii ki yaşın itibariyle bu konuda sana danışamadan karar aldık.
Ancak bu konuda hem çocuğumuz hem de kendimiz için en iyi fikir olduğuna emin olarak bir kaç yıllık bu sürece giriştik. Sadece çocuğumuzun iyiliği için değil bizim de ruhsal sağlığımızı düşünerek o anki seçeneklerde en iyi opsiyon buydu. Umarım sen bunları okurken hepimiz hala en iyi seçenek olduğuna katılıyor oluruz. (Kanada pasaportlarımızı almış olarak)
Sen hep kendini çok iyi ifade eden bir çocuk oldun. Ve bu konuda hep bizi şanslı saydım. Acaba nesi var telaşlarında, ilk danıştığım şey internetteki bloglardan önce senin cevapların oldu ve bu bir anne ve bir baba için olabilecek en büyük lüks. Bir çocuğa soru sorup onun cevabına göre aksiyon alabilmek anne babanın hayatında sahip olabileceği en güzel konfor. Öyle bir çocuksun ki maşallah, anne galiba ateşim var üstümü örter misin diyecek kadar kendi bedenini tanıyan, okulun ilk günü nasıl hissettiğini sorduğumda biraz üzgünüm galiba sizden ayrıldığım için diyebilecek kadar özgüven ve kişisel farkındalık sahibisin. Umarım bunda bizim de iyi ebeveynliğimizin katkısı olmuştur.
Zaman zaman bizi mutlu etmek için yaptığın şeyleri fark ediyorum. Ve kendim üstüne çok ama çok düşünerek ancak varabildiğim 'bir çocuk kimseyi mutlu etmek için yaşamamalı' farkındalığını sana vermek için elimden geleni yapıyorum. Zaman zaman kendi çocukluğumu hatırlayıp bir çocuğun sahip olduğu haklar ve bir ailenin sahip olduğu satın alma gücü arasında kocaman bir ayrım yaratmak için kelimelerimle çok çaba sarf ediyorum. Sorumluluk ve yoksunluk arasındaki fark konusunda umuyorum ki benden de daha bilge olacaksın. Bu aralar bu konular üzerine kendim için çok çalışıyorum ve her yeni farkındalık edindiğimde de sen büyümeden gelişebildiğime seviniyorum.
Biz de babanla aslında daha dünkü çocuklarız. Dün çocuktuk, bugün büyüdük, bir oğlumuz oldu, ne öğrendik de ne öğretiyoruz diye kendimizi sorgulayıp, senle öğrenmeye devam ettiğimiz bir süreç bu. Ben küçükken anne babalar her şeyi bilir ve asla hata yapmaz sanırdım. O yüzden canım daha çok acırdı. En bilmiş haliyle beni bu kadar acıtıyorsa diye.. 36 yaşında öğrendiğim en harika şey kimsenin bir şey bilmediği oldu. Sen de büyük ihtimalle ergen olduğunda benim bilgimi sorguladığında -ki bu iyi işaret- bilgi, bilgelik, tecrübe ve karakter, umuyorum ki senle brilikte bunları deşeceğimiz günler olacak ve otoriteyi anlamak yerine hedeflerimize odaklanıp otoriteleri eleştirdiğimiz günler olacak. Otoriteyi eleştirdiğin gün benim en mutlu günüm olmayabilir. Şu an nasıl başa çıkardım ben de bilmiyorum ama bu da benim sınavım. Sen sınamaktan vazgeçme.
Biliyor musun, biz hep gezdik, ayrı ayrı ve birlikte, hayata ve maceralara alan verdik. Sonra bir çocuğumuz oldu, bu çocuk uzaydan gelmedi ya bizim canımız kanımız birlikte de gezeriz dedik. Gerçekten de bir yazda 4-5 yaz tatili, bir yılda 3-4 aile ziyareti aralarda yurtdışı tatili.. Bir araba, bir uçak, bir araba, bir uçak.. Sen de ailene benzeyiverdin. Bir çok çocuğun aksine seyahat senin de normalin oldu. Avrupa seyahatlerinde bir iki saat farkı şaşkınlığı dışında bir yol arkadaşı olarak bir çocuğun sunabileceğinden çok daha fazlası oldun hep. Şanslıydık, hep şükrettik. Bir yere seyahat planlamak diğer bir çok ailenin aksine bizim için hiç sorun olmadı. Ben de hep 'allah dağına göre kar veriyor' dedim. Bu kadar gezmeyi seven bir ailenin yok hayır ben 7.30da odamda uyuycam diyen bir çocuğu olmazdı zaten.
Sadece daha önce karşılaşmadığımız ya da duruma uyarlayamadığımız bazı detaylarda çözüm bulmamız gerektiği anlar oldu. O da bizim yeni anne babalığımızdan. Mesela gittimiz bir avrupa şehrinde sabahtan öğlene seni parkta eyleyip enerjini regüle etmeni sağladıktan sonra kültürel etkinlikler yapmanın hepimiz için daha sağlıklı olduğunu fark etmemiz üç Avrupa seyahati aldı ama biz de çömezdik. Olacak o kadar.
Kanada'ya taşınmamız konusuna gelince, bu işi bizden iyi kotardın diyebilirim. Özgüvenin konusunda hiç endişemiz olmadı zaten. Ancak zaman zaman anne babalar da endişelerini çocuklarına yansıtıp, ellerini tutan birisi olsun istiyorlar galiba. Kendi endişelerimizi senin üzerinden yansıtıp sanki çocuğu için endişelenen ebeveynler gibi davranıp kendimize destek aradığımız zamanlar olmuş olabilir. Yaygın bir durum ve belki de biz çocuklardan daha zayıfız. Neden olmasın?
 |
| Bu Kanada'da ilk okul yılının ilk günü. Sept 2021 |
Ama sen kendi sihrini herkese bulaştırıp kendi çevreni oluşturmayı hep başardın. Umarım bunda ailen olarak biraz katkımız olmuştur.
Her ne kadar Kanada'ya taşınmak senin tercihin olmasa da muazzam bir uyum gösterdin. Bu konu biraz bizim de dışımızda gelişti maalesef ve bu döneme özel olduğunu umduğumuz bir boğuculuk oluştu Türkiye'de. Belki bu yazıyı okurken o tarihi de inceler ve neler oldu, biz nerde aksiyon aldık ve sonrasında 'neyseki' biz burda hayatımızı kurmuşken daha da ne olaylar oldu incelersin ilerde, gücün olduğunda. 2021 Mart'ında Kanada'ya taşındık ve ailece zorlu yollardan geçerek bugün nerdeyse 1.5 yılı tamamladık.
Yarın okullar açılıyor ama bugün PA day olduğu için daycare servisi alan çocuklar tüm gün okulda vakit geçirebiliyorlar. Sabah seni okula götürdüm. Koca bir yaz, summer school ve 2-3 haftalık anneyle aktiviteler serüveninden sonra (ki itiraf etmem lazım bu yaşına kadar ki en keyifli boş süreçti seninle geçirdiğim) bugün ilk defa tekrar JRR'a gittin. Sabah endişelerini ve bizi ne kadar özleyeceğini çok güzel ifade ettin ve ben de seni evde beklediğimi ve günün sonunda her şeyi dinlemeye hazır olduğumu söyledim sana. Bir de ekledim 'snack olarak ne verdiklerini hatırla ki yemek çantanı ona göre hazırlayayım' :D
Bunlar çok ufak ebeveyn dertleri gerçi. Bir çocuğun ailesinin onun için ne yaptığını değil de onunla ne yaptığını önemsediğini fark edeli çok oldu. Sana verdikleri atıştırmalığı hatırlamanın önemi hayatımızda çok büyük değil. Ama bu bir sorumluluk ve sen bence bunu çok güzel başarırısın.
Şimdi akşam gelip günüm iyi geçti diyip konuyu kapatacak ve uyku öncesi kalbini kıran, seni zorlayan ne varsa bir dakika içinde anlatacaksın. Ve sen seni zorlayan her ne varsa ailenle paylaşabildiğin için ben yine çok çok sevineceğim. Biliyor musun Atlas, 36 yaşını geçmiş bir anne ve çok şey başarmış bir kadın olarak söylüyorum, bence akşam dertleşmek ve yeniden güç bulmak için gittiğin bir ev hayatta sahip olabileceğin en büyük güzellik.
Şu yaşında sana sunmaya çalıştığım tek şey bu. Umarım başarabilmişimdir ve sen bu satırları okuduğunda başını sallıyorsundur. Zira bir anne olarak sana sunabileceğim tek şey ihtiyaç duyduğunda cesaret ve olur da istersen durup dinlenebilecek bir omuz sanırım. It's always here. Whenever you need it. In any language. As long as you need it. Bence annelik, çocukluk sonrası tam olarak bu zaten. Çocukluğunu ve onla ilgili derslerini de yanına alıp çocuğuna çocukluk sunmak.
Umarım hayatın boyunca hikayeni ve hayatını yönetecek gücün, motivasyonun hep olur. Olmazsa da elimden ne geliyorsa ben burdayım. Bir anne olarak çocuğumda en çok görmek isteyeceğim şey bir hedef ve hedefe yol alan bir çaba olurdu. Beni memnun etmek için değil ama umarım kendin için, kendinle ve kendine rağmen hep hedeflerin olur. Bence yaş kaç olursa olsun hayatta olmanın tek yolu bu.
Seni çok seviyorum.
Annen
Bahar
 |
| Sept 6, 2022 the day before the first day of SK |
PS 1: Akşam çocukları alma saati 'sadece bugüne özel' daha erkenmiş. Maalesef sona kaldın. Senden çok özür dileyerek neden bu hatayı yaptığımı anlattım. Seni affediyorum dedin bana. Teşekkür ederim.
PS 2: Akşam atıştırmalığı peynir ve kraker vermişler ve sen peyniri beğenmemişsin. Hatırlamana sevindim. Ben sana ekstra snack koyarım kuzum.
Yorumlar
Yorum Gönder