what if norwegian friends visit me

Çok sevgülü tanıdıklar bildikler,
Bir yeni anlamsız boş blog yazımda daha gözgözeyiz...
Bu kadar zamandır burdayım bir kere ingilizce bişey yazdığımı gördünüz mü? (hayır diyin)
Artık vakti gelmişti diyerek bu seferki başlığımızı çok da bişey ifade etmeyen ingilizce bir cümleyle süslüyorum. Elif Şafaklık yapmıyorum yanlış anlaşılmasın, sadece kültürel çeşitlilik diyelim :P
Dün Anca adlı datlı ablamızdan mesaj aldım. "Yaw biz geliyoruz dubline ayıptır söylemesi irlandanın (tüm adanın) görülmedik yerini bırakmadık, altımızda arabamız oooh bi de sende kalsak cillop".
Eh dedim gelin tabi evimiz şenlensin. Zaten donalda geldi eğleniriz falan.
Ben bu huzurla bi de gaza geldim TÜRLÜ yaptım. (anne türlü yaptımmm sevinnn)Mis gibi yedim. akşam belki dışarı diye konuşmuştuk bi kaç arkadaşla dedim ancalar gelsin birlikte buluşuruz onlarla.
Bana bi mesaj, Belfastta atm kartımızı yuttu, yardım etcek birilerini bekliyoruz ne zaman hallederiz belli diil ay naapsak, binbir tülü telaş. Kendisinin norweç hattı kullanması ve sürekli mesaj atması ve tabi cevap beklemesiyle tükenen kontörüm, Şehri hiç bilmeyen birine yol tarif etmekten tükenen sabrım tam dibe vurmuştu ki nihayet geldiler.
Anam bi suraaat bi suraaattt, bizim apartmanın otoparkının aptal kapısını açılmadı apartmanın önüne parkettiler. (malum heerrr yerde park ücreti ödemek zorunlu)Amaaaannn didim napacaz la bööle, anca yine tatlı mis gibi de diğer hatun kapris surat pöffff... Anca bundan önce mezz'i çok sevmişti yine oraya gitsek mi falan dedi dedim hadi yapalım. Saat 11 biz çıksak mı diyoruz 2 de kapanıyo yürüyerek 20 dakka. Ay dedim şimdi bunlar bi bira içer sonra kapanır pub bi de onun kaprisi.
Neysem her aklı yerinde insan evladı gibi evde açtık içkileri önce. Diğer hatun yuvarladı simirnofları geveşedi gevşedi. Sonra inanılmaz bişey oldu. Güldü. Sonra yine güldü, sonrası zaten çok eğlenceli geçti. Mezzde Amendini gördük. Hopladık zıpladık birbirine kur yapan pub sakinleriyle alay ettik, bugün için sözleştik ve gece 3te eve döndük.
Misafir ağırlama olayının riyakar bi ruh hali barındırdığına bugün itibariyle karar verdim. Çekinseler yaw bu ne bööle uzat ayaklarını (annem gibi)yok rahat ol onu yap bunu yap kafana göre ev senin evin falan modlarına içgüdüsel olarak giriyorum. Gelingörünki ben bugün çok rahat insanlara da katlanamadığımı farkettim, bahar o bitmiş yok şu kalmamış naapcaz. Sabırlı olmuşum ben kişisel gelişimimi tamamlamışım, pamuk gibi olmuşum. Demin ayrıldılar kart işi yüzünden para yok ortada geri dönüyolar. Bende evimde missss gibi açtım müziği yağmuru izleyip bugün göçmen bürosundan almayı başaramadığım multi-visa'nın hayalini kurup sigara içiyorum (yalan çünkü blogu yazıyorum)
bugün güzel geçeceğe benzer, akşam yemeğinde de türlü var :)